عیب جوینده. [ ع َ / ع ِ ی َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) عیبجوی. عیبجو. که عیب مردمان جستجو کند تا آشکار سازد. رجوع به عیب جو و عیب جوی شود : چنان زی که از رشک نَبْوی به درد که عیب آورد عیب جوینده مرد.اسدی.
معنی کلمه عیب جوینده در فرهنگ فارسی
عیبجوی عیبجو که عیب مردمان جستجو کند تا آشکار سازد
جملاتی از کاربرد کلمه عیب جوینده
چنان زی که از رشک نبوی به درد نه عیب آورد عیب جوینده مرد