علی مرتضی

گفت: در چه حال بود آنکه بتو داد. گفت: در رکوع بود، اندر نماز اشارت کرد بانگشت، و انگشتری از انگشت وی بیرون کردم. چون بنگرستند علی مرتضی بود.

در قیامت چون بتابد آفتاب روز حشر ای علی مرتضی از شیعیان خود بپرس

ای دو عالم در یک انسان ای علی مرتضی ای که بستودت خداوند جهان در هل اتی

روزی امیرالمؤمنین علی مرتضی کَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ بگریست گفتند چراست این گریستن گفت هفت روز است تا هیچ مهمان بخانۀ من نیامده است ترسم که خدای عَزَّوَجَلَّ مرا خوار بکردست.

همان تلطف دیدم من از امیر نظام که دید از علی مرتضی اویس قرن

اینقدر دانم که باشد گوهرت از یک صدف با علی مرتضی همچون دو مغز توامان

الا علی مرتضی، چو آینه است ماسوا که کرده است برملا، صفایشان نشان تو

تو ای علی مرتضی که مظهر خداستی به کوفه رفته ای به خواب و خود کجا رواستی