علی خلیلی

تپه چغاگلان تپه‌ای مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان، دوران نوسنگی پیش‌ازسفال است. این محوطه در ۲ کیلومتری جنوب سد امیرآباد در نزدیکی روستای گلان از توابع بخش صالح آباداز شهرستان مهران، بخش مرکزی، روستای گلان در استان ایلام واقع شده‌است. این محوطه برای نخستین بار توسط کارکنان سد امیرآباد مورد شناسایی قرار گرفت و برای نخستین بار توسط محمد علی خلیلیان به جامعه باستان‌شناسی معرفی شد. این تپه باستانی، در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۹۸۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

احسان شاه‌قاسمی در تیر ۱۳۹۰ دستگیر شد. پس از دستگیری، او را برای دو هفته در بازداشتگاه کهریزک نگه داشتند که به گفتهٔ خودش در معرض شکنجه و بدرفتاری بوده‌است. شاه‌قاسمی حین بازداشت سعی کرده بود با ملحفه‌هایش خود را دار بزند. هم‌سلولی‌هایش ادعا میکنند پس از آنکه مأموران سر تا پای او را با باتوم زده بودند، او را در سلولش بی‌هوش یافتند. اواخر فروردین ۱۳۹۱‏ دادگاه کیفری استان تهران شاه‌قاسمی را به سه سال حبس، پرداخت ۳۵ میلیون تومان دیه، و شلاق محکوم کرد. شاه‌قاسمی پس از پرداخت دیه، تحمل ضربات شلاق و گذراندن دو سال حبس، با رضایت علی خلیلی و پدرش آزاد شد و ظاهراً قضیه خاتمه یافت.

ابوالحسن بنی صدر، احمد مدنی (نفر دوم)، داریوش فروهر، صادق قطب زاده، حسن حبیبی، کاظم سامی، حسن آیت، صادق طباطبایی، صادق خلخالی، محمد مکری، صفر علی خلیلی، از جمله نامزدهای اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران بودند.

یکی از نزدیکان خانوادهٔ شاه‌قاسمی به سازمان حقوق بشر ایران گفته‌است «خانواده احسان از سه تن از مراجع تقلید نیز فتوایی اخذ کرده‌اند که حتی در شریعت اسلام نیز اعدام در چنین شرایطی صحیح نیست. این مراجع در پاسخ‌های خود گفته‌اند به دلیل گذشت زمان و اخذ دیه از سوی مرحوم علی خلیلی و دادن رضایت محضری از سوی ایشان و پدرشان اعدام جایز نیست.»

در زمان وقوع حادثه علی خلیلی طلبهٔ علوم دینی و از اعضای بسیج بود که به عنوان عامل امر به معروف و نهی از منکر اقدام به گشت در خیابان می‌کرد. احسان شاه‌قاسمی و دوستانش در حال گوش دادن به موسیقی با صدای بلند بوده‌اند که خلیلی به آن‌ها تذکر داده و از آن‌ها خواسته صدای ضبط را کم کنند. شاه‌قاسمی درخواست او را رد کرده و در نهایت مشاجرهٔ لفظی آنان به درگیری فیزیکی انجامیده‌است که طی آن خلیلی از ناحیهٔ گردن مورد اصابت چاقو قرار می‌گیرد و به شاهرگش آسیب می‌رسد. خلیلی ادعا کرد که شاه‌قاسمی و دوستانش در حال اذیت و آزار زنان بوده‌اند.

در نهایت پدر و مادر علی خلیلی در ۳ شهریور ۱۳۹۴ از حق خود به عنوان اولیای دم برای قصاص «قاتل» فرزندشان گذشت کردند.

بهمن ۱۳۹۲ مجدداً با وخامت وضعیت جسمانی به بیمارستان منتقل شد که پزشکان گفتند در اثر پایین آمدن پلاکت خون و بالا رفتن گلبول‌های سفید که ناشی از عوارض عمل قبلی است، بدن بیمار دچار اختلال در خون رسانی شده بود و حتی قادر به پیوند اعضا هم نبود. روده‌ها، معده و بخشی از ریه هم تخلیه شد و پزشکان گفتند احتمال تخلیه کلیه و کبد وجود دارد. علی خلیلی در ۴ فروردین ۱۳۹۳ بر اثر عفونت ریوی در بیمارستان بعثت جان سپرد. یک ماه بعد رئیس سازمان پزشکی قانونی مرگ او را مرتبط با ضربات چاقویی که ۳۲ ماه پیش به گردنش اصابت کرده بود دانست.