علی حریری

معنی کلمه علی حریری در لغت نامه دهخدا

علی حریری. [ ع َ ی ِ ح َ ] ( اِخ ) از عالمان اوایل قرن چهاردهم هجری بود. او راست : الاخبارالسنیةو الحروب الصلیبیة، که در سال 1329 هَ. ق. در قاهره به چاپ رسید. ( از معجم المؤلفین بنقل از ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 42. فهرس دارالکتب المصریة ج 5 ص 14 ).
علی حریری. [ ع َ ی ِ ح َ ] ( اِخ ) ابن حسین بن منصور حریری ، مکنّی به ابوالحسن. وی متصوف و شیخ فقرای حریریة بود. اصل او حورانی و از قبیله بنی الزمان است. مادرش دمشقی بود و خود نیز در دمشق بزرگ شد. و با اینکه به زندقه و ارتکاب محرمات تجاهر می کرد، ادعای تصوف نیز داشت. و الملک الصالح چون این بشنید او را احضار کرد ولی وی فرار برگزید. و پس از دستگیری درسال 654 هَ. ق. در زندان درگذشت. و نجم بن اسرائیل قصیده ای نیکو در مرثیه او سرود. ( از اعلام زرکلی بنقل از فوات الوفیات ج 2 ص 42. النجوم الزاهرة ج 6 ص 359 ).
علی حریری. [ ع َ ی ِ ح َ ] ( اِخ ) ابن احمد حریری. شاعری از غلاة بود و نام او در دمیةالقصر باخرزی آمده است. ( از الذریعه آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 747 بنقل از نسمةالسحر فیمن تشیع و شعر ضیاءالدین ).

معنی کلمه علی حریری در فرهنگ فارسی

ابن محمد حریری شاعری از غلاه بود و نام او در دمیه القصر باخرزی آمده است

جملاتی از کاربرد کلمه علی حریری

خرقه (با پیوندها) مرتبه ای بود که اگر هفتاد و دو ملت به وی رسند همه همرنگِ او شوند. شیخ علی حریری که در دمشق می بود، مردی بود صاحب قدم و روشن دل، هر کرا در سماع نظر کردی در حال ارادت آوردی، و خرقه شاخ شاخ می پوشید.