عصفوری

دلی و همتی مردانه باید عشقبازان را که نتوان کرد شهبازی به بال و پر عصفوری

لیک شاهین چو پنجه بگشاید نتواند گریخت عصفوری

هر که در زلف تو دلرا دید گفتا از تعجب آشیان عصفوری اندر چنگل شهباز دارد

هر طرف واگری عجز و غنا بال‌گشاست دهرجز محشرعنقایی و عصفوری نیست

گر شاه زمانه‌ای و گر دستوری گر باز جهان شکار و ور عصفوری

گر شاه زمانه ای وگر دستوری گر باز جهان شکار،اگر عصفوری

دلا هوای بلندست از جهان ما را ز شاهباز نیاید مزاج عصفوری

با تو مسکین که کم ز عصفوری چه کند فکر کن چه مغروری

گشاید نرگس از پیهی سیه پوش ز عصفوری برآرد لالهٔ گوش

چه تأثیر است اندر ساحت عشق که شاهین تاب عصفوری ندارد