عشق باخت

عاشق حسن مجازی عقل را در عشق باخت حسن شد سوی حقیقت او چنین دیوانه ماند

بآن در یکدانه بس عشق باخت سرانجامش، از برق هیبت گداخت

چشم من ره برد شب شه را شناخت جمله شب با روی ماهش عشق باخت

معشوق جلوه کرد به آئین عاشقی خود عشق باخت با خود و از ماسوا گذشت

نی پدر و مادرت یک دمه‌ای عشق باخت چونک یگانه شدند چون تو کسی کرد سر

پس مرا گفت آن یکی بر طور تاخت با کلیم حق و نرد عشق باخت

هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت زان میان پروانه را در اضطراب انداختی