طینوش

چو طینوش جنگی سپه برنشاند از ایوان به درگاه قیدافه راند

چنان بد که طینوش رومی ز راه فرستاده آمد به نزدیک شاه

چو طینوش بشنید پیغام اوی برآورد ازان آرزو کام اوی

چو طینوش اسپ‌افگن و قیدروش نهاده به گفتار قیدافه گوش

به طینوش گفت این نه گفتار اوست بران درگه او را فرستاد دوست

چنان دان که طینوش فرزند من کم اندیشد از دانش و پند من

چو طینوش بشنید زان شاد شد بسان یکی سرو آزاد شد

اگر شاه بیند که با موبدان شود نزد طینوش با بخردان

بلرزید طینوش بر جای خویش پشیمان شد از دانش و رای خویش

به طینوش فرمود کایدر مه‌ایست که این بیشه دورست راه تو نیست