طنک

معنی کلمه طنک در لغت نامه دهخدا

طنک. [ طَ ] ( اِ ) صدا و آواز. ( غیاث ) ( آنندراج ).

گستردنی

بدو گفتند بر شو طنک کن باز که تا بی دردسر گردی سرافراز