طعنه گر

معنی کلمه طعنه گر در لغت نامه دهخدا

طعنه گر. [ طَ ن َ / ن ِ گ َ ] ( ص مرکب ) که پیشه اش عیبجوئی باشد. صاحب آنندراج این لفظ را بدون بیان معنی آن در فرهنگ خویش با بیت بدر چاچی شاهد استعمال آورده است :
صحن تو بادجلوه گر روضه هشت باب را
خلق تو باد طعنه گر بوی خوش بهار را.

معنی کلمه طعنه گر در فرهنگ فارسی

که پیشهاش عیبجوئی باشد

جملاتی از کاربرد کلمه طعنه گر

به رمحش طعنه گر شد موی بر تن به تیغش خنده می زد تیغ سوسن
گرچه مردم در سر کوی وفا اینهم بس است طعنه گر بهر سگانت استخوانی مانده
اهلی ز داغ عشق مرا طعنه گر زنی این داغ غم ز دست توهم بر جگر نهم
به محتشم تو مزن طعنه گر ندارد هیچ اگرچه هیچ ندارد نه خود تو را دارد