صوفیان
معنی کلمه صوفیان در لغت نامه دهخدا

صوفیان

معنی کلمه صوفیان در لغت نامه دهخدا

صوفیان. ( اِخ ) یکی از خانان خیوه است که از حدود 921 تا 1289 هَ. ق. حکومت داشتند. رجوع به ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 249 شود.
صوفیان. ( اِخ ) ده کوچکی است از دهستان دیلمان بخش سیاهکل دیلمان تابع شهرستان لاهیجان ،واقع در جنوب سیاهکل و 4 هزارگزی شمال دیلمان. دارای 42 تن سکنه است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 ).
صوفیان. ( اِخ ) دهی است از دهستان گوکلان بخش مرکزی شهرستان گنبدقابوس ، واقع در 11 هزارگزی شمال کلاله. این دهکده در دشت واقع و هوای آن معتدل و مالاریائی است. 350 تن سکنه دارد. آب آن از رودخانه گرگان. محصول آنجا غلات ، حبوبات ، صیفی و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان آنجا بافتن پارچه های ابریشمی و نمدمالی است. از کلاله بدانجا ماشین میتوان برد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ).
صوفیان. ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔبخش صومای شهرستان ارومیه ، واقع در 3500 گزی شمال هشتیان و 4 هزارگزی باختر راه ارابه رو هشتیان به منگول. هوای آن سردسیر و سالم. 253 تن سکنه دارد. آب آن از رودخانه هشتیان. محصول آنجا غلات ، توتون. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).
صوفیان. ( اِخ ) دهی است از دهستان لاهیجان بخش حومه شهرستان مهاباد، واقع در 58 هزارگزی شمال باختری مهاباد و 3500 گزی شمال باختری شوسه خانه به نقده. هوای آن معتدل و مالاریایی است. 299 تن سکنه دارد. آب آن از رودخانه قلعه تاسیان. محصول آنجا غلات ، توتون و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه ارابه رو دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).
صوفیان. ( اِخ ) قصبه مرکز دهستان صوفیان از بخش شبستر شهرستان تبریز، واقع در 26 هزارگزی خاور شبستر و 33 هزارگزی شمال خاوری تبریز و در مسیر شوسه و خط آهن تبریز و جلفا است. این ده در جلگه واقع و هوای آن سردسیر است. 3453 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و رود صوفیان است. محصول آنجا غلات ، حبوبات ،سردرختی و انگور است و شغل اهالی زراعت ، گله داری و باغداری است. راه شوسه ، ایستگاه راه آهن ، پست بهداری ،ژاندارمری ، دبستان ، 15 باب دکان از کسبه مختلف و یک مهمانخانه دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).
صوفیان. ( اِخ ) نام یکی از دهستانهای پنجگانه بخش شبستر شهرستان تبریز، محدود است از شمال به بخش زنوز، از جنوب به بخش اسکو، از خاور به شهرستان تبریز و از باختر به دهستان سیس. آب و هوایش معتدل و سالم و قرای آن عموماً در جلگه واقع و دارای جاده شوسه یا ارابه رو میباشد. آب قراء از چشمه سارها و رود صوفیان تأمین میشود. محصولات عمده آنجا غلات ، حبوبات ، زردآلو، انگور، سیب و بادام است. این دهستان از 16 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده ، سکنه آن 12220 تن است. قرای عمده آن صوفیان ( مرکز دهستان )، سفیدکمر، سرکند، دیزج ، نظرلو، ساوالان است. راه آهن تبریز و جلفا و شرفخانه از این دهستان عبور میکند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

معنی کلمه صوفیان در فرهنگ فارسی

۱ - دهستانی است در بخش شبسترو آن محدود است از شمال ببخش زنوزاز جنوب ببخش اسکو از مشرق بشهرستان تبریز و از مغرب بدهستان سیس : معتدل و سالم عموم قرای آن در جلگه واقع است. آب از چشمه سارها ورود صوفیان تامین میشود . محصول غلات حبوبات زرد آلو انگور سیب و بادام است . این دهستان از ۱۶ آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده دارای ۱۲۲۲٠ تن سکنه است . ۲ - قصبه مرکز دهستان واقع در ۲۶ کیلومتری مشرق شبستر و ۳۳ کیلومتری شمال شرقی تبریز در مسیر شوسه و خط آهن تبریز و جلفا . این ده در جلگه واقع و هوای آن سردسیر است و ۳۴۵۳ تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و رود صوفیان است . محصول غلات حبوبات سر درختی انگور است : شغل مردم زراعت و گله داری و باغداری است
دهی است از دهستان کلاترزان بخش حومه شهرستان سنندج

معنی کلمه صوفیان در دانشنامه عمومی

صوفیان (افغانستان). صوفیان ( به لاتین: Sufian ) یک منطقهٔ مسکونی در افغانستان است که در ولایت بدخشان واقع شده است.
صوفیان (سنندج). صوفیان ( سنندج ) ، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سنندج در استان کردستان ایران است.
این روستا در دهستان آرندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۷۱ نفر ( ۶۲خانوار ) بوده است.
صوفیان (شبستر). صوفیان یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی که در بخش صوفیان شهرستان شبستر واقع شده است. این شهر مرکز بخش صوفیان است. طبق آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۹۵ صورت گرفته است، صوفیان با جمعیتی بالغ بر۹۹۶۳ نفر، بیست و پنجمین شهر پرجمعیت آذربایجان شرقی و دومین شهر پرجمعیت شهرستان شبستر محسوب می گردد. شهر صوفیان در بین محور ارتباطی تبریز به مرند و تبریز به شبستر واقع شده است. این شهر در ۳۰ کیلومتری شرق شبستر، ۳۵ کیلومتری شمال تبریز و ۶۷۹ کیلومتری شمال غرب تهران واقع شده است.
شهر صوفیان به استناد نوشتهٔ برخی مورخان از جمله «رحیم رئیس نیا» مؤلف کتاب «آذربایجان در سیر تاریخ» همان شهر سوبیا یا صوفیای ماد بوده است. در کتیبهٔ لشکرکشی سارگون دوم پادشاه آشور ( ۷۱۶ سال قبل از میلاد مسیح ) به اورارتو، از این شهر با نام سوبی یاد شده است.
حمدالله مستوفی در توصیف تبریز و نواحی اطراف آن، از ناحیهٔ ارونق و قصبهٔ صوفیان یادکرده است و چنین نوشته است:
«چهارم ناحیت ارونق بر غرب شهر ( تبریز ) است آغازش سه فرسنگی شهریست تا پانزده فرسنگی و عرضش پنج فرسنگی باشد و حاصلی نیکو دارد از غله و انگور میوه، مدار تبریز بر ارتفاعات آن جا باشد وسی پاره دیه است و اکثرش معظم که هریک قصبه ایست چون سیس و شبستر و وایقان و کوزه کنان و صوفیان و غیره. »
در سفرنامهٔ ونیزیان که در زمان حکومت اوزون حسن آق قویونلو ( ۱۴۷۱–۱۴۷۸ میلادی مطابق با ۸۷۶–۸۸۳ هجری قمری ) به ایران سفر کرده اند، چنین نوشته اند:
«به فاصلهٔ یک روز از مرند به محل کوچک دیگری به نام صوفیان که در دشت تبریز در دامنهٔ کوهی قرار دارد رسیدیم. صوفیان روستایی است زیبا و جوی و باغ فراوان دارد. »
«ژان باپتیست تاورنیه»، جهانگرد فرانسوی که در فاصلهٔ سال های ۱۶۳۲–۱۶۶۸ میلادی ۶ بار به مشرق زمین سفر کرده است و در این سفرها ۹ بار از ایران دیدن کرده است ( در زمان شاه عباس یکم، شاه عباس دوم و شاه سلیمان ) در سفرنامهٔ خود نوشته است:
«شهر صوفیان به قدر کفایت بزرگ است و تا داخل آبادی نشوند شهر پیدا نیست. به واسطهٔ اشجاری که در کوچه ها و اطراف آن کاشته شده است، به این جهت قیافه آن جنگل می نماید تا به شهر. »
«شوالیه شاردن» سیاح فرانسوی که در حدود سال ۱۶۶۵ میلادی به ایران مسافرت کرده است، در سفرنامهٔ خود می نویسد:
معنی کلمه صوفیان در فرهنگ فارسی
معنی کلمه صوفیان در دانشنامه عمومی
جملاتی از کاربرد کلمه صوفیان

جملاتی از کاربرد کلمه صوفیان

من زسماع چنگ و نی رقص کنان چو صوفیان تا که برقص آورم شاهد و شمع انجمن
اثر تاریخی خانه حاتمی، قدیمی ترین خانه تاریخی بروجرد است که از سایر خانه های تاریخی بروجرد از نظر دیرینگی و نوع معماری متمایز است. این بنا در دوره صفویه ساخته شده است و بخشی از مجموعه تاریخی طباطبائی‌ها در کوی صوفیان در بافت تاریخی بروجرد است. خانه خاتمی ۱۳۰۰ متر مربع مساحت دارد و دارای ستونهای چوبی و گچ بری های زیباست.
ز ذکر جهر مکن منع صوفیان زاهد که عاشقند به بانگ بلند بر الله
کتّانی گوید یکی را دیدم از صوفیان، بر در کعبه که او را نمی شناختم، غریب بود و میگفت خداوندا من نمی دانم که دیگران چه میگویند و چه میخواهند امّا درین رقعۀ من نگر، رقعۀ در دست داشت چون این بگفت آن رقعه از دست وی بهوا در پرید و غائب شد.
نظر به اهمیت شطح اناالحق و کلمات مشابه آن که نیازمند توجیه و تأویل است و درغیر این صورت به تکفیرِ قائل آن می‌انجامدـ همواره نقد ناقدان از تعبیر اناالحق و دفاع صوفیان از آن، در تاریخ تصوف وجود داشته‌است.
این راه‌آهن در مسیر خود از صوفیان، بخش یامچی، خوی، مرند، زنوز عبور می‌نماید.
صلا ای صوفیان کامروز باری سماع است و شراب و عیش آری
بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا که حلقه حلقه نشستند و در میان حلوا
در زمان شیخ جنید (مرگ ۱۴۶۰ م) صفویه از یک فرقه صوفیانه که حول یک مرید سازماندهی شده بود، به یک جنبش نظامی فعال با سیاست فتح و سلطه تبدیل شد. شیخ جنید با عموی خود جعفر که مخالف فعالیتهای نظامی صوفیان بود درگیر شد و گروه نظامی شیعی خود را تشکیل داد. او اولین رهبر معنوی صفوی بود که گسترش آموزه‌های شیعه و خصوصاً غلات دوازده امامی را حمایت کرد. پیروانش جنید را تجسم خداوند می‌دانستند.
او در رساله وحدت الوجودیه خویش اظهار داشته‌است: صوفیان مؤمنان واقعی هستند و خواستار ارزیابی بی‌طرفانه از گفته‌های آنها شده و به تجربیات عرفانی خودش اشاره دارد. همچنین شعر فارسی او نیز پر از ادعاهای عرفانی و نمادها است. اما شیخ بهایی همزمان خواستار پیروی دقیق از شریعت به عنوان پیش‌نیاز برای شروع راه طریقت است.
صوفیان با صفا را دیده ام شیخ مکتب را نکو سنجیده ام
در عقاید شیعه توسل به معنی یافتن وسیله‌ای برای نزدیکی به خداوند است و ارتباط نزدیکی با مبحث شفاعت دارد. توسل در میان شاخه‌های مختلف مسلمانان در طی قرون گذشته رواج داشته، ولی در میان شیعیان و صوفیان از اهمیت بیشتری برخوردار است. از قرن هشتم هجری قمری، انتقادات سلفیان از توسل درگیری‌هایی را بین آنان و شیعیان و اهلِ سنّتِ معتدل به وجود آورده‌است.
صوفیان جمله منفعل گشتند همه بگذاشتند و بگذشتند
نقل است که جوانی بود پیوسته بر صوفیان انکار کردی. یک روز ذوالنون انگشتری خود به وی داد و گفت: این را به بازار بر و به یک دینار گرو کن.
ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا حکیم سنایی (۴۷۳–۵۴۵ قمری)، شاعر و عارف ایرانی سده پنجم و ششم هجری بود. وی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته‌است. برخی بر این باورند که سنایی شاعری است که برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد ولی صوفیان پیش از او نیز در سروده های خود مضامین عرفانی را بیان کرده‌اند. تصوف سنایی با آن‌که از سخنان قلندران و اهل ملامت نیز مایه می‌گیرد، چیزی معتدل است.
حلقهٔ آن صوفیان مستفید چونک در وجد و طرب آخر رسید
ذِکرِ خَنجَر نوعی آیین نمایش هنریِ رایج در قالب رقص در میان ترکمن‌هاست. این رقص که به‌طور دسته‌جمعی و با لباس محلی و خنجر بر کمر صورت می‌گیرد، حالتی ذکرگونه دارد و برداشتی است عارفانه از حالت و جذبهٔ صوفیان.
صوفیان را دگر امروز نه های است و نه هوئی آسمان باز همانا زده سنگی به سبوئی
اسماعیل، معروف به شاه اسماعیل یکم مؤسس صفویان بود. وی پس از مرگ پدرش و فرار از زندان به لاهیجان رفت و نزد «کارکیا میرزا علی» پناه گرفت. اسماعیل با مراقبت‌های شمس‌الدین لاهیجی فارسی، عربی، قرآن و مبانی و اصول شیعهٔ امامیه را فرا گرفت. همچنین در این مدت، زیر نظر هفت نفر از صوفیان لاهیجان فنون رزم را آموخته‌بود. اسماعیل در ۹۰۷ هجری خود را شاه ایران نامیده و سراسر ایران را به قلمرو خود الحاق نمود.
صفویان دودمانی ایرانی و از نسل صوفیان طریقت صفویه بودند حدود ۲۳۵ سال بر ایران حکمرانی کردند. این دودمان به‌شدت با ترکمان‌ها، گرجی‌ها، چرکس‌ها و مقامات عالی از یونانیان پونتی پیوند نژادی داشت. آن‌ها به زبان تُرکی آذربایجانی[پ] سخن می‌گفتند و ترک‌سازی شده بودند و پس از شیعه شدن آنها ایل‌های ترک به آنها پیوستند که یکی از مهم‌ترین آنها قزلباش بودند.