صور سرافیل

دایم دمد به صور سرافیل عشق دم خوابند عالمی همه بیدار دم کجاست

چون زنده کند صور سرافیل دلم را؟ گر بوی تو در حشر ندارد به دماغم

باش تا از صدمهٔ صور سرافیلی شود صورتِ خوبت نهان و سیرت زشت آشکار

دست اوگاه سخاپنجه بصد نیل زند کوسش از نعره دم از صور سرافیل زند

بیدار کند بانگ نی افسرده دلان را نی صور سرافیل بود مرده دلان را

بر عرش سخن صور سرافیل دمیدم آوازه بلند است ز ما نای قلم را

گر کسی را نبود حشر هم او خواهد بود که نخواهد شدن از صور سرافیل آگاه

دم از مهرت زنم همچون دم صبح وز آن دم تا دم صور سرافیل

می دمد از قلمت صور سرافیل حزین محشر، آشوب خود امروز به دیوان تو داد

باش تا از صدمت صور سرافیلی شود       صورت خوبت نهان و سیرت زشت آشکار