صلیب کشیدن

در سال ۹ پس از میلاد، ژنرال آلمانی آرمینیوس پس از پیروزی در نبرد جنگل توتوبورگ که نماد شکست خفت‌بار رومی‌ها به دست قبایل ژرمنی بود دستور به صلیب کشیدن سربازان رومی را صادر کرد.

بیشترین موضوعی که وی برای آثارش انتخاب می‌کرد موضوع به صلیب کشیدن عیسی مسیح بوده‌است که جزء آثار بسیار مشهورش شناخته می‌شود.

دیدگاه‌های اولیه مسیحیان در مورد خدا (قبل از اینکه انجیل‌ها نوشته شوند) در رساله پولس در اول قرنتیان (8:5-6) که در ۵۳ – ۵۴ میلادی، یعنی حدود بیست سال بعد از به صلیب کشیدن عیسی نوشته، بیان شده‌است:

این فیلم با فیلم‌هایی مثل عیسی ناصری (۱۹۷۷-فرانکو زفیرلی) و بزرگترین داستان عالم (۱۹۶۵-جرج استیونز) تفاوت دارد. آن‌ها داستان‌هایشان بیشتر بر مبنای فداکاری و معنویت مسیح است. اما در این فیلم ما با مردی مواجه هستیم که پیغامی دارد و می‌پندارد که آن پیام خیلی مهم است و باید آن را ابلاغ کند، چه پسر خدا باشد و چه نباشد. برای پازولینی معنویت مسیح در درجه دوم اهمیت قرار دارد. آنچه برای وی مهم است حرف‌های مسیح است؛ بنابراین در فیلم جلسات دادگاه و به صلیب کشیدن مسیح خیلی سریع اتفاق می‌افتد.

نمایش هجوآمیز به صلیب کشیدن عیسی مسیح باعث اعتراضات فراوانی شد؛ زیرا رنج مسیح را تمسخر می‌کرد. در برخی کشورها یا مناطق تماشای این فیلم برای افراد زیر ۱۸ سال را ممنوع کردند. چون محتوای آن را توهین به مسیح و کفرآمیز می‌دانستند.

فلاویوس جوزفوس نوشته که الکساندر یانائوس (۱۲۵ قبل میلاد تا ۷۶ قبل میلاد) در حدود سال ۸۸ قبل از میلاد، دستور به صلیب کشیدن ۸۰۰ یهودی و کشتن فرزندان و همسران‌شان را پیش چشم کسانی که هنوز زنده بودند صادر کرد.