صفات حروف

معنی کلمه صفات حروف در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] به اوصاف و کیفیات حروف، در هنگام تلفظ، صفات حروف می گویند.
ــ صفات حروف، عبارت است از اوصاف و کیفیاتی که هنگام ادای حروف از محل و مخرج خود، بروز می کند. برای تشخیص حروف متجانس و متقارب، کیفیتی که هنگام تلفظ بر آن ها عارض می گردد - یعنی صفات آنها - مفید خواهد بود. از این نظر، شناختن این صفات ضروری است.ــ هرکدام از حروف عربی، دارای اوصاف خاصی هستند. برخی از این اوصاف، مشترک بین چند حرف است و برخی دیگر اختصاص به یک حرف خاص دارد. در پاره ای از حروف، رعایت برخی از این اوصاف لازم است؛ زیرا با داشتن این وصف است که از حرف دیگر مشابه خود متمایز می شود؛ ازاین رو فرا گرفتن برخی از این اوصاف، برای صحت قرائت نماز ضروری است.
انواع صفات حروف
صفات حروف را به دو قسم اصلی و عارضی تقسیم کرده اند و برخی دو صفت قوت و ضعف را هم به آن افزوده اند.
← انواع صفات اصلی
در این بخش، به برخی از صفات که اهمیت بیش تری دارند، اشاره می شود.
← استعلا و استفال
...

جملاتی از کاربرد کلمه صفات حروف

و اما آن دقت و ريزه كارهاى هائى كه علماى تجويد در مخارج حروف دارند رعايتش واجب نيست تا چه رسد به خصوصياتى كه براى صفات حروف ذكر كرده اند مانند شدت ورخوت و تفخيم و ترقيق و استعلاء و امثال آن و نيز لازم نيست مراعات ادغام كبير يعنى ساكن كردن و كوبيدن حرف داراى حركت در آخر يك كلمه را در حرف ممائلش درابتداء كلمه ديگر مانند ادغام ميم (يعلم ) در ميم (ما) در جمله يعلم ما بين ايديهم ) و گفتن (يعلمابين ايديهم ) و يا ادغام آن در حرف قريب المخرجش ولو در يك كلمه مانند ادغام حرف قافدر حرف كاف در جمله (يرزقكم ) و ادغام حرف حاء در حرف عين در جمله (زحزح عن النار وگفتن (زحز عن النار) بلكه احتياط ترك ادغام كبير است مخصوصا در ادغام دو حرف قريب المخرج به يكديگر بلكه در ادغام صغير هم مراعات بعضى از اقسام آن لازم نيست مانندكوبيدن حرفى كه خودش ساكن هست در حرف قريب المخرج آن (در موارد يرملون ) مانندادغام نون ساكن اصلى در كلمه (من ) در راء (ربك ) در جمله (من ربك ).

تجوید را می‌توان به دو بخش نظری و عملی تقسیم کرد. تجوید نظری مجموعه قواعد و ضوابطی است که دانشمندان مسلمان برای صحیح خواندن حروف و کلمات قرآن وضع نموده‌اند از قبیل بحث مخارج حروف، صفات حروف، تفخیم و ترقیق، ادغام، مدّ و قصر و مانند اینها. تجوید عملی، فن و هنر تلاوت قرآن کریم بر اساس تلفظ صحیح حروف و اصوات، با لهجه فصیح عربی است. این بخش مبتنی بر اداء و استماع است. تجوید از فنونی است که باید از طریق تمرین در قاری ملکه شود.