شیفته حال

زین شیفته حال دل چه پرسی زان زلف بجو و از صبا پرس

در آمد از در من دوش مست خواب و خیال نگار مهوشم آشفته زلف و شیفته حال

وقت آنست که در مجلس آن عالی قدر کنی از راه کرم یاد من شیفته حال

کیست این فتنه ی نوخاسته کز مهر رخش این دل شیفته حال آمد و بنشست اینجا

منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی شراب جرعه دردی قدح شکسته سفالی

تو پری چهره عجب زلف پریشی داری من آشفته عجب شیفته حالی دارم

پیر میخانه، ز اندوه خمار؛ مانده آشفته دل و شیفته حال