معنی کلمه شیرین لب در لغت نامه دهخدا
لب شیرین لبان را خصلتی هست
که غارت می کند لُب لبیبان.سعدی.گو ترش روی باش و تلخ سخن
زهر شیرین لبان شکر باشد.سعدی.چه شیرین لب سخنگویی که عاجز
فرومی ماند از وصفت سخنگوی.سعدی.آید هنوزشان ز لب لعل بوی شیر
شیرین لبان نه شیر که شکّر مزیده اند.سعدی.ور شکرخنده ایست شیرین لب
آستینش بگیر و شمع بکش.سعدی ( گلستان ).رجوع به شیرین زبان شود. || شیرین لب ؛ ( اِ مرکب ) مقلوب لب شیرین. لبی که شیرین و شیرین سخن است :
شیرین لب خود پیشم بر خنده چو بگشایی
خسرو شمرم خود را چونانک ترا شیرین.سوزنی.چو شیرین در مداین مهد بنهاد
ز شیرین لب طبقها شهد بگشاد.نظامی.تا چه کردیم دگرباره که شیرین لب دوست
به سخن باز نمی باشد و چشم از نازش.سعدی.
