شوصه

معنی کلمه شوصه در لغت نامه دهخدا

( شوصة ) شوصة. [ ش َ ص َ ] ( ع اِ ) باد که در پهلو نشیند مردم را.( منتهی الارب ). باد که در پهلو افتد. ( مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ). قسمی ذات الجنب. ( یادداشت مؤلف ). ورمی است در حجاب اضلاع زیر حجاب حاجز. ( از اقرب الموارد ). ورم درونی پهلو. ( منتهی الارب ). ذات الجنب که ورم از داخل باشد. ورم در حجاب اضلاع از درون. ( یادداشت مؤلف ). شوصه و ذات الجنب در بیماری شبیه یکدیگر و از نظر علاج نیز یکی هستندو هر کدام دارای علامتهای خاصی است. ( از تذکره داودضریر انطاکی ص 179 ). شوصه ؛ آماسی دردناک و گرم اندرعضله های اندرونین سینه. ( از ذخیره خوارزمشاهی ). و رجوع به ذات الجنب شود. || جهیدن رگ. || درد شکم. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

معنی کلمه شوصه در فرهنگ فارسی

باد که در پهلو نشیند مردم را جهیدن رگ یا درد شکم .

جملاتی از کاربرد کلمه شوصه

ذات‌الجَنب با درد، آماس و ورم ناحیهٔ پهلو، قفسه سینه و دنده‌ها و سرفه و تب مشخص می‌شود. انواعی از آن را برسام و شوصه هم نامیده‌اند. به نظر می‌رسد معادل التهاب پلور یا دیافراگم در پزشکی نوین باشد هرچند برعکس دیدگاه گذشتگان دیافراگم به تنهایی بعید است که ملتهب یا عفونی شود.[نیازمند منبع]امروزه این بیماری پلوریت یا پلورزی نامیده می‌شود.