شور زمین

شعله ز تنم بجای مو میروید این شور زمین غم چه آتش خیز است

هر چند که بی تو دیده را دادم آب زین شور زمین گل نگاهی ندمید

برخاسته زین شور زمین، چند بخاری یک سر به کف غول هوا داده عنان را

مهر نظر تربیت او بدماند در ماه دی از شور زمین، مهر گیا را