شواب

از نویسندگان معروفی که از سوی تور بوکز منتشر می‌شوند می‌توان به اورسن اسکات کارد، فیلیپ کی. دیک، کوری دکترو، استیون اریکسون، رابرت جوردن، آندری نورتون، هارولد رابینز، براندون ساندرسون، جان اسکالزی، وی. ای. شواب، جین وولف، و داگلاس آدامز (نسخه‌های آمریکایی) اشاره کرد.

گویش شوابی به گروه زبان‌های آلمانیش تعلق دارد. زبان‌های آلمانیش خود به همراه زبان‌های اتریشی-باواریایی خانواده زبان‌های آلمانی بالا را تشکیل می‌دهند. شوابی را می‌توان به سه دسته اصلی شوابی شرقی، شوابی غربی و شوابی مرکزی تقسیم‌بندی کرد.

این لغت برای اولین بار توسط بنیان‌گذار و مدیر اجرایی مجمع جهانی اقتصاد، کلاوس شواب استفاده شد. او ادعا می‌کند که این تغییراتی که شاهدش هستیم فراتر از پیشرفت‌هایی در زمینه بهینه‌سازی است و تحولی را در سرمایه‌داری صنعتی نشان می‌دهد. بخشی از این تغییرات صنعتی حاصل به‌کارگیری فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، ویرایش ژن تا رباتیک پیشرفته است. این فناوری‌ها مرز بین دنیای فیزیکی، دیجیتال و بیولوژیکی را از بین می‌برد.

مجمع جهانی اقتصاد برای اولین بار در ژانویه سال ۱۹۷۱ و در شهر داووس توسط کلاوس شواب به عنوان جایی برای جمع شدن رهبران اقتصادی و سرمایه‌داران اروپایی راه اندازی شد. شواب که در آن زمان در دانشگاه ژنو تدریس می‌کرد، داووس را برای جمع شدن اقتصاددانان، سیاستمداران، صاحبان سرمایه، نظریه‌پردازان و هنرمندان انتخاب کرد. ایدهٔ اصلی اجلاس این بود که این افراد در یک جا جمع شوند تا دربارهٔ مسائل روزِ اروپا تبادل نظر کنند.

دسامبر ۱۹۴۴ در یک روستای شواب در جنوب فرادانوب به نام سِکچو، سربازان اتحاد جماهیر شوروی زنان جوان را برای کاری کوچک،[الف] به سه هفته برداشت ذرت می‌برند. وقتی ایرِن (مارینا گرا) که در انتظار همسرش از جبهه است و دیگر زنان خانواده‌هایشان را ترک می‌کنند، نمی‌داند که آنها را به جای چند روز، سالها دور از خانه نگاه خواهندداشت. ایرن در شرایط بیرحمانهٔ کار در اردوگاه با رایموند (شاندرو چانی) آشنا می‌شود، که به او یاد می‌دهد چگونه در آن شرایط دوام آورد. رابطه‌ای خاص و عاطفی بین آن دو شکل می‌گیرد با وجود آنکه هر دو خانواده‌ای در انتظار دارند.

نشریه فوربس نام او را در سال ۲۰۱۷ در فهرست صد مغز زندهٔ کسب و کار در سطح جهان قرار داده‌است. فهرستی که جیورجیو آرمانی، دن گلیبرت، اریک اشمیت، مارک زاکربرگ، جک ولش، وارن بافت، ریچارد برانسون، چارلز شواب و جف بزوس هم در آن قرار دارند (البته نام ترامپ هم در این فهرست قرار دارد و همین باعث شده که ۹۹ نفر دیگر کمتر به نام خود در این فهرست اشاره کنند).

تا پیش از سال ۱۹۷۱ میلادی، این شهر تنها محل اسکی بود. تا اینکه در این سال یک اقتصاددان آلمانی به نام کلاوس شواب تصمیم گرفت در گوشه‌ای دور از هیاهوی سیاسیون، جایی برای جمع شدن رهبران اقتصادی و سرمایه‌داران اروپایی پیدا کند که باعث شد بعد از ۱۸ سال این شهر میزبان مجمع جهانی اقتصاد شود.