شه نشان

چون وزیر شه نشان در صدرگاه او نشست آستانش خلق عالم را بود حسن المآب

خسرو عادل امیر شه نشان کز عدل او گشت با شاهین کبوتر از محبت همنشین

گاه کان و گاه جان و گه روان گاه در ملک معانی شه نشان

هر که در بندگی سپارد جان شاه عشق است و شه نشان باشد

غیر از تو بنده ئی که بود شه نشان که داشت چشم بد از تو دور وزان گرد نامدار

یوسفم در حبس تو ای شه نشان هین ز دستان زنانم وا رهان

هر بندهٔ بارگه نشینش در مرتبهٔ باد شه نشان باد

طهماسب خان پناه جهان شاه شه نشان پرگاردار نقطهٔ کل نقد بوتراب

آفاق حارسا ملکا ملک وارثا ای هم به ارث و هم به حسب شاه و شه نشان

دگر کز شه نشان‌ها بود دیده و زآن سیمین‌بران لَختی شنیده