شمشون
معنی کلمه شمشون در فرهنگ فارسی
معنی کلمه شمشون در دانشنامه آزاد فارسی
شَمْشون (ق ۱۱پ م)
(یا: شمسون؛ سامسون) در عهد عتیق، پهلوان بنی اسرائیل. شهرت او به سبب قدرت نمایی هایش در برابر فلسطینیان بود. طبق پیمانی با خداوند موهای سرش را هرگز کوتاه نکرد و صاحب قدرتی شگفت آور شد، اما چون محبوبه اش، دلیله، به راز قدرت او، یعنی موهایش، پی برد و از موهای او برید، نیروی الهی اش از بین رفت. سپس، دستگیر و کورَش کردند و در معبدش او را به زنجیر کشیدند. اما پس از بلندشدن دوبارۀ موهایش نیروی خود را بازیافت و عمارتش را ویران کرد و انتقامش را گرفت. قصۀ شمشون و دلیله در کتاب داوران آمده است. شمار فراوانی از آثار ادبی و موسیقایی با الهام از شخصیت شمشون ساخته شده است. مهم ترین اثر ادبی ای که این مضمون در آن پرداخته شده، منظومۀ نمایشی شمسون پهلوان در پنج پرده، سرودۀ جان میلتون، به زبان انگلیسی است که در ۱۶۷۱ به همراه بهشت بازیافته منتشر شد و از کامل ترین آثار میلتون به شمار می رود و در آن کامل ترین جلوه های ادبیات یونانی و توراتی به هم آمیخته است. از دیگر آثار ادبی ملهم از این شخصیت می توان به رمان شمسون اثر فیلیپ فون تسزن به زبان آلمانی اشاره کرد که در ۱۶۷۹ منتشر شد. نمایش نامه ای به زبان فرانسوی از هانری برنشتاین با همین عنوان در دست است که نخستین بار در ۱۹۱۰ به روی صحنه رفت. مشهورترین و مهم ترین اثر موسیقایی براساس این داستان، اپرای شمسون و دلیله اثر کامی سن سانس، در سه پرده و چهار تابلو، است که در ۱۸۹۲ به نمایش درآمد. اپرای دیگری از ژان باپتیست تئودور وکرلن با نام شمسون براساس گفتاری از ولتر در ۱۸۹۰ به روی صحنه رفت.
جملاتی از کاربرد کلمه شمشون
یک نمونه از خودکشی، مورد شمشون است. با اینکه وی از طرف خدا به نعمت قدرت آراساته بود اما این نعمت را از دست داد؛ و بعدها توسط فلسطینی‌های باستان زندانی شد. آن‌ها از وی خواستند تا سرگرمشان کند و به ستون معبدی که همگی در آن خدا را می‌پرستیدند، تکیه زند و از خدا طلب قدرت کند و خدا نیز دعایش را مستجاب کرد. شمشون با قدرتی که خدا به او می‌دهد ستون را از جا می‌کند و سبب می‌شود معبد روی سرش و آن ۳٬۰۰۰ فلسطینی خراب شده همه را بکشد.
نگرش‌ها نسبت به خودکشی در دوره رنسانس همچون دیگر موضوع‌ها کم‌کم آغاز به دگرگونی کرد. تامس مور، انسان‌گرای انگلیسی، در اثر خود به نام آرمان‌شهر به سال ۱۵۱۶ میلادی نوشت که «هرکس به بیماری سختی دچار باشد، می‌تواند خود را از رنج ناشی از آن و زندگی زجرآور، برهاند…ازآنجا که با مرگ، نه به لذایذ، که به رنج‌هایش پایان می‌دهد… خودکشی مقدس خواهد بود». جان دان نیز در اثر خود بیاثاناتوس با آوردن نمونه‌هایی از کتاب مقدس همچون عیسی، شمشون و طالوت، یکی از نخستین دفاعیات از خودکشی را ارائه می‌کند. البته وی همچنین دلایلی نیز می‌آورد که می‌بایست در شرایطی از خودکشی حتماً جلوگیری شود.