شمس الشعراء

معنی کلمه شمس الشعراء در لغت نامه دهخدا

شمس الشعراء. [ ش َ سُش ْ ش ُ ع َ ] ( ع اِ مرکب ) شمس شعرا. آفتاب گویندگان. ( فرهنگ فارسی معین ).
شمس الشعراء. [ ش َ سُش ْ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) سروش اصفهانی. رجوع به سروش شود.
شمس الشعراء. [ ش َ سُش ْ ش ُع َ ] ( اِخ ) شاهزاده رضوان ، سام میرزا ( 1236 - 1309 هَ. ق. ). از شاعران قرن سیزدهم هجری بود و به سال 1288 به لقب مزبور ملقب گردید. ( فرهنگ فارسی معین ).

جملاتی از کاربرد کلمه شمس الشعراء

گويند شمس الشعراء در مدح سپهسالار ناصر الدين شاه كه قمر السلطنه لقب داشت ،قطعه اى سرود. ولى اجازه نيافت آن را در حضور وى بخواند. بلكه سپهسالار، شاعر رااز دربار خود راند.