شلایین

درشت و نرم صحرای تعلق یک اثر دارد شلایین‌تر ز صد خارست دامنگیری‌ گل هم

از جوان حرص فزون است کهنسالان را خار چون خشک شود بیش شلایین گردد

حرص از قامت خم گشته دو بالا گردد خار چون خشک شود بیش شلایین باشد

به سان بوی گل رنگ از رخ خوبان هوا گیرد چو ساغر در کف آن مست شلایین می‌شود پیدا

شلایین است در صورت پذیری دیده حیران ازین آیینه عکس روی دلبر برنمی گردد

زین علایق هیچ چیزت خار دامنگیر نیست گر تو می‌خیزی نمی‌گردد شلایین انجمن

زبان ای خامهٔ شیرین نوا، خامش چرا داری؟ شلایین نغمه ای بردار، تا شیدا کند گوشی

گزیری از علایق نیست زیر چرخ یک تن را رهایی نیست زین خار شلایین هیچ دامن را

حرص دنیا شود افزون ز کهنسالیها خار هر چند شود خشک شلایین گردد

حزین از پردهٔ دل، زن نوایی شلایین نالهٔ درد آشنایی