شفن

ساندویچ های باستان از ویژگی های زیبایی شناسی فولاد جوش داده شده بهره برداری می کنند. به طور خاص، وایکینگها دوست داشتند میله های پیچ و مهره فولادی را در اطراف یکدیگر بچرخانند، جوشکاری با استفاده از چکش و سپس تکرار فرایند با میله های حاصل، برای ایجاد الگوهای پیچیده در نوار فولاد نهایی. دو قوطی پیچیده در جهت مخالف، الگوی شفن مشترک را ایجاد کرد. اغلب، مرکز تیغه یک هسته فولادی نرم است و لبه ها فولاد کربن جامد است که شبیه به ورقه های ژاپنی است.