معنی کلمه شجنه در لغت نامه دهخدا
شجنة. [ ش ِ ن َ ] ( ع اِ ) شاخ از هر چیزی. ( منتهی الارب ). شَجنَة. ( منتهی الارب ). شُجنَة. ( منتهی الارب ).
شجنة. [ ش ِ ن َ ] ( ع اِ ) یک شعبه از خوشه انگور که تمامی آن پخته باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).زِنگِلَه ( در تداول مردم قزوین ). شَجنَه. شُجنَة. ( اقرب الموارد ). || شکاف در کوه. ( منتهی الارب ). || رگها و بیخهای درخت درهم شده. ( منتهی الارب ). شُجنَه. ( منتهی الارب ). شَجنَه. ( اقرب الموارد ). || یقال : بینی و بینه شجنة رحم ؛ ای قرابة مشتبکة. و فی الحدیث : الرحم شجنة من الرحمن ؛ ای الرحم مشتقة من الرحمن یعنی انها قرابة من اﷲ مشتبکة کاشتباک العروق. ( منتهی الارب ). || ( اِخ ) نام موضعی است. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
شجنة. [ ش ِ ن َ ] ( اِخ ) ابن عطاردبن عوف بن کعب بن زید منات است. ( منتهی الارب ). بطنی است منسوب به شجنةبن عطاردبن عوف بن کعب و از جمله بلاد ایشان ، الحجزاء است. ( از معجم قبایل العرب ج 2 ).