شب جا

بس که طبعش به صید شد مایل روز و شب جا گرفت بر ساحل

مردم چشمم نیاساید ز خواب زانکه هستش روز تا شب جای تر

یوسف این گرمی بازار ندیده است به خواب مهر در کوی تو شب جای تماشا گیرد

نبد روزش آرام و شب جای خواب تنش پر ز سختی دلش پرشتاب

دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود تا به روزم چشم بر بام و در آن خانه بود

مرا جدا ز تو ویرانه‌ای است هر شب جای که سوخت آتش هجر تو خانمان مرا

گفت آن حجره که شب جا داشتم هیکل آنجا بی‌خبر بگذاشتم

کلبه‌ای کاندرو به روز و به شب جای آرام و خورد و خواب من است

همه شب جای خوابش خون گرفته زمین از اشک او جیحون گرفته

حلقی که بوسه گاه نبی بود روز و شب جای سنان و خنجر اهل ستم نبود