شب تیغ

مرد و زن هستند مهمان کف او روز و شب تیغ او را روز کوشش دام و دد مهمان بود

شاه خورشید که بر زنگی شب تیغ کشید گر پی هیبتش افکند سپر می‌رسدش

چو شب تیغ مه برکشید از نیام به ادهم برافکند زرین ستام

بر هلاک خصم تو از آفتاب و از شهاب آسمان را روز و شب تیغ و سنان باید گرفت

شمع را شب تیغ روشن از نیام آید برون از سیاهی اختر پروانه شام آید برون

مرد باش و گرم رو در راه مردان روز و شب تیغ گیر و زخم زن دین از زبان ویران مکن