شاهد گرفتن

حضرت رسول ، پس از ابلاغ پيام ولايت ، فرمود: (خداوندا!... بر اينان گواه باش كهمن ابلاغ كردم و خيرخواهى نمودم .) اين استشهاد مى رساند كه آن چه را آن روز به مردمرسانده است ، مطلب جديد و مهمى بوده كه پيش از آن ابلاغ نكرده بوده است . در معانىديگرمولى ، مثل نصرت و يارى و دوستى ، نيازى به شاهد گرفتن نيست . پس مقصود امامتبوده است .

8- هم اموال يتميان را حفظ كنيد، هم با شاهد گرفتن و جلوگيرى از اختلافات و تهمت هاى آينده ، آبروى خود را حفظ كنيد. (فاشهدواعليهم )

مساءله 4 - در رجوع شاهد گرفتن شرط نيست هر چند كه مستحب استبراى جلوگيرى از وقوع نزاع و درگيرى شاهد بگيرد، و همچنين اين شرط معتبر نيستزوجه از رجوع زوج اطلاع پيدا كند پس اگر مرد بدون اطلاع زن و حتى بدون اطلاع احدىرجوع كند رجوعش بحسب واقع صحيح است هر چند اگر بعد از تمام شدن عده ادعا كند كه مندر عده رجوع كرده بودم و زن منكر آن شود و وى را تصديق نكند ادعايش شنيده نمى شود،نهايت كارى كه مى تواند بكند اين است كه اگر او مدعى علم زن به رجوع است مى توانزن را سوگند دهد بر اينكه علم برجوع ندارد وطى كرده و زن منكر آن شودقول قول زن است با سوگندش ، لكن بايد سوگند قطعى باشد يعنى بگويد تو مرادر عده وطى نكرده اى ، و اما اگر بگويد (من اطلاع ندارم از اينكه در عده مرا وطى كردهباشى ) كافى نيست .

مساءله 18 - اگر نشانه هاى مرگ مستودع نمودار شده باشدحال يا بخاطر بيمارى و يا به جهتى ديگر بر او واجب است امانت را در صورت امكانبمالكش و يا وكيل مالكش رد كند، و اگر ممكن نباشد بحاكم برساند و در صورت نبودنحاكم درباره آن وصيت كند و چند نفر را بر وصيت خود شاههد بگيرد، و اگر در اين وظائفكوتاهى كند ضامن است ، و لازم است وصيت كردن و شاهد گرفتن بنحوى باشد كه مؤ ثردرحفظ امانت براى صاحب باشد بهمين جهت واجب است جنس و وصف امانت را در وصيت ذكر كندو محل آن را معين كند و نيز معين كند كه اين امانت از كيست پس صرف اينكه بگويد و يابنويسد: كه نزدم امانتى است كه شخصى آن را به من سپرده كافى نيست ، بله اگر وارثمطلع از آن امانت است و مورد وثوق او است و امين است اقوى آن است كه اصلا چنين وصيتىلازم نيست .

بعضى ها گفته اند: مراد از اين آيه شاهد گرفتن خدااست بر حقانيت دعوت و صحترسالت گويا مى گويد: همين براى حجت و دليل بس كه خدا شاهد بر رسالت من است واين كلام او است كه بر رسالت من تصريح مى كند، و اگر بگوئيد از كجا كه اين قرآنكلام خدا باشد و از افترائات تو نباشد در پاسخ مى گويم اگر از افترائات من كه يكفرد مانند شمايم بوده باشد بايد شما هم بتوانيدمثل من آن را بياوريد، ولى هرگز نخواهيد توانست ، هر چند كه جن و انس يار و مدد كار شماباشند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور شاهد گرفتن در تمام معاملات است خواه نقدى باشد يانسيه ، و به هر حال فقهاى شيعه و اهل سنت - جز گروه اندكى - اين دستور را يك امراستحبابى مى دانند نه وجوبى - در آيه بعد نيز شاهدى بر اين مساله وجود دارد.

17 اگر براى شاهد گرفتن از شما دعوت كردند، خوددارى نكنيد، گرچه گواه شدن بدون دعوت واجب نيست . (ولا ياءب الشهداء اذا ما دعوا)