سیه کردن

که دل کردن سفیدم بود پیشه ترا کاغذ سیه کردن همیشه

بود چو فقر سیه کردن خودی ز وجود چو خال گونه بود زیب و زیور فقرا

گر آگهی‌، آیینه‌ات از زنگ بپرداز ای علم تو مصروف سیه کردن ‌کاغذ

از خضاب من و از موی سیه کردن من گر همی رنج خوری، بیش مخور، رنج مبر!