سیم خام

ریزان چو سیم خام بود آب زآبشار گویی که نقره می چکد از آبشار باغ

بنفشه رویم و سیمین سرشک از آنکه بتم ز سیم خام برآرد همی بنفشۀ تر

ز سیم خام و زر پخته طبلکی برساخت که خفتگان چمن راست پاسبان نرگس

شدگرد خط عذار ترا بوته گداز آن سیم خام از نفس گرم آب شد

ز خاراش دیوار و بوم از رخام در او کوشکی یکسر از سیم خام

زده تا بسی بیش و کم تند ورام زر اندوختی پخته از سیم خام

آب او جوشان و در وی ماهیان بوالعجب جوشن هر یک ز سیم خام یا زر عیار

وداع کرد بدین‌گونه چون برفت جهان به سیم خام بیندود گنبد اخضر

از سیم خام ساخته سروی سپید فام بالای سرو مشک تر و لاله طری

بر زان دل چو سنگ و بر همچو سیم خام آنکس خورد، که سیم بریزد به سنگ تو