سپید و سیه

زمهر و مه بکفش کعبتین و چیده بسی در او سپید و سیه مهره ها ز لیل و نهار

از سپید و سیه و زشت و نکو هر چه هستیم، تباهیم تباه

صاحب خبری رنگ سپیدست و سیاه‌ست این هر دو چو آن هر دو سپید و سیهی کو

از سپید و سیه و زرد و بنفش و قرمز به گُل و گردن او مهرهٔ بسیار کنم

چه رخ به عرصه یکرنگی آری ای دل تو پر از سپید و سیه چون خریطه شطرنج

برآمیخته لشگر روم و زنگ سپید و سیه چون گراز دو رنگ

پیر و جوان تقی و شقی رند و پارسا خرد و کلان سپید و سیه مست و هوشیار

همان جایگه دید مردی دورنگ سپید و سیه تنش همچون پلنگ

آنروز از سپید و سیه خلق عالمند قائل بیک کتاب و بیک دین و یک خدا

سپید و سیه پاره بر دوخته به سالوس و پنهان زر اندوخته