سپید بر

نز بهار است رنگ سرخ و سپید بر درخت چنار و بر گل و بید

آن توت سپید بر شاخ درخت چون خیل نجوم برکاهکشان

آن گنهکاری مخروان کنون نفت سپید بر پل آتش ندانم روز حق چون بگذری

دژی بود کش خواندندی سپید بران دژ بد ایرانیان را امید

گر از دمیدن موی سپید بر سر خلق زمانه آیت پیری پدید گرداند

واینک پی موافقت صف صوفیان صوف سپید بر تن مشرق دریده‌اند