معنی کلمه سوره تحریم در دانشنامه اسلامی
قرائت این سوره در نمازهای واجب، مستحب است.
نام های دیگر
این سوره را با نام های دیگری چون «نَبی» و «مُتَحَرِّم» نیز خوانده اند.
مخاطبان گله ها در آیات نخست
در آیات نخست این سوره هرچند غیرصریح و بدون نام بردن از کسی، گله ها و اعتراضاتی نسبت به دوتن از همسران پیامبر (ص) به میان آمده است. روایات شأن نزول، مخاطبان این گله ها را عایشه و حفصه می شناسانند. بر پایۀ این روایات پیامبر (ص) برای دلجویی این دو، در مقابل اعتراض آنان در توجه به کنیزش ماریه، از امر مباحی چشم پوشید. گفته اند این امر مباح، نوشیدن شربت عسل یا رابطه با ماریه بود. نیز اعتراض قرآن کریم را به افشای راز پیامبر (ص)، مربوط به آگاهی یافتن حفصه از توجه وی به ماریه و در میان نهادن این راز با عایشه دانسته اند.
دلجویی از پیامبر
...
[ویکی شیعه] سوره تحریم، شصت و ششمین سوره قرآن و از سوره های مدنی که در جزء ۲۸ جای گرفته است. نام سوره از آیه اول گرفته شده است که اشاره دارد به جریانی که در آن، پیامبر(ص) برای رضایت همسرانش، با سوگندخوردن حلالی را بر خود حرام کرد. سوره تحریم گناهکاران را به توبه نصوح تشویق می کند و درباره آثار ایمان در قیامت سخن می گوید و مسلمانان را به جهاد با کفار و منافقان و سختگیری بر آنان فرا می خواند. در این سوره از همسر نوح و لوط به عنوان زنان ناصالح و از همسر فرعون (آسیه) و حضرت مریم به عنوان زنان صالح نام برده شده است.
از آیات مشهور این سوره آیه ششم است که مؤمنان را فرا می خواند خود و خانواده خود را از آتش جهنم حفظ کنند. از پیامبر(ص) روایت شده است هر کس سوره تحریم را قرائت کند، موفق به توبه نصوح و بدون بازگشت به گناه می شود. همچنین از خواص این سوره، تخفیف عذاب اموات و راحت جان دادن فرد مُحتَضَر بیان شده است.
نام مشهور این سوره، تحریم و برگرفته از آیه نخست آن است. در این آیه از رسول خدا(ص) پرسیده می شود که چرا برای خوشنودی خاطر همسرانش حلال الهی را بر خود تحریم کرده است. به این سوره «سورة النبی» «لِمَ تُحرم» و «المُتحرّم» نیز گفته شده است.
[ویکی اهل البیت] سوره تحریم شصت و ششمین سوره از قرآن است و دارای 12 آیه است.
سوره تحریم مدنی است.این سوره در ترتیب مصحف شصت و ششمین سوره و در ترتیب نزول صدو هشتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره حجرات و پس از آن سوره جمعه نازل شده است.
سوره تحریم به اجماع مفسّرین دوازده آیه است.
ابی بن کعب از پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله روایت نموده که هر کس سوره « یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ » را قرائت کند خدا به او توبه نصوح عطا فرماید.
این سوره با داستانی که بین رسول خدا (ص) و بعضی از همسرانش اتفاق افتاد آغاز شده، و آن این بود که به خاطر حادثه ای که شرحش می آید پاره ای از حلالها را بر خود حرام کرد، و بدین سبب در این آیات آن جناب را مورد عتاب قرار می دهد که چرا به خاطر رضایت بعضی از همسرانت، حلال خدا را بر خود حرام کردی، و در حقیقت و به طوری که از سیاق بر می آید عتاب متوجه همان همسر است، و می خواهد رسول گرامی خود را علیه آن همسر یاری کند.
بعد از نقل این داستان مؤمنین را خطاب می کند به اینکه جان خود را از عذاب آتشی که آتش گیرانه اش انسان و سنگ است نگه بدارند، و بدانند که به جز اعمال خود آنان به ایشان جزایی نمی دهند، جز ایشان خود اعمالشان است، و معلوم است که هیچ کس نمیتواند از عمل خود بگریزد پس هیچ کس از این جزا خلاصی ندارد، مگر پیغمبر و آنهایی که به وی ایمان آوردند، آن گاه بار دیگر رسول خدا (ص) را به جهاد با کفار و منافقین خطاب میکند