سوخت اما

رحم‌ کن بر حال محرومی‌ که مانند سپند سوخت اما ناله‌ای پیغام نتوانست کرد

چون آه هوس هرزه دوی ریشهٔ ما سوخت اما ز دل سوخته ‌گاهی ندمیدیم

پر پروانه از شمع محبت سوخت اما من سراپا خویش را از پرتو این شمع پر کردم

ز خون خوردن دمی بی غم نمی زد ز غم می سوخت اما دم نمی زد

رنگ طاقت سوخت اما وحشت آغازم هنوز چشم بر خاکستر بال است پروازم هنوز