سهی قامت

توئی آن سرو سهی قامت فرخنده لقا که بود کاخ فلک ناصردین کاشمرت

نایافته طوطی بلب چشمه کوثر چون سرو سهی قامت تو نشو و نمائی

ای سرو سهی قامت خوش رفتارم دریاب که شد گرچه نهان میدارم

گل لطافت دارد و سرو اعتدال تو سهی قامت هم آن داری هم این

چون سرو سهی قامت و شایسته‌تر از سرو چون ماه دو هفته رخ و بایسته‌تر از ماه

یا مگر شیفته سرو سهی قامت تست که بر آهنگ نوا زد همه در پرده راست

ز خاک سهی قامتان رسته سرو بر آن طایر روح، نالان تذرو

چند سوی چمن آیم به هوایت چو صبا یک ره ای سرو سهی قامت رعنا بنما

گر به ساق تو رسد سیم سرشکم نه عجب که سیه چشم و سهی قامت و سیمین ذقنی

گر افتاده خاکساری بمیرد سهی قامت نازنین هم نماند