سنگ باد

چون رسد بر لاله ژاله آیدم زان سنگ باد کز تکلف لیلیش بر کاسه مجنون زده ست

بر سنگ باد کاسۀ آن سرکه او ترا چون کفۀ ترازو خدمت بزر کند

فال کردم دست بدخواهانش زیر سنگ باد راست چون دستی که سنگ آسیا دارد زبر

آن صبر که می گفتم من کوه گران سنگ بادی بوزید از تو ندانم که کجا رفت