سمن عارض

این چه گلزار جمالست، که بر قامت تو از سمن عارض و از غنچه دهان ساخته اند؟

کجا سروی سمن عارض بدیدی ز سر تا پای شکلش برکشیدی

گشودیم بود اندر آن دلبری سمن عارضی سرو سیمین‌بری

فرود ازو بدو منزل کنیزکی دیدم بنفشه زلف و سمن عارضین و سیم ذقن

آن سمن عارض من کرد بناگوش سیاه دو شب تیره بر آورد زد وگوشه ماه

سرو گل اندام سمن عارض ما را سبزه بگرد رخ گلفام برآمد

ز جام لعل سمن عارضان سیمین بر مِی مروّق نوشین ارغوانی کو

تا ترک سمن عارض بودی نه چنین بود امروز چنین شد که بت مشک عذاری

سیمین عذار شد ز سمن عارض چمن در بر بت سمن بر سیمین عذار به