سرنبشت

قضای عشق اگر چه سرنبشته است مرا این سرنبشت او درنبشت است

بر آسمان‌ها برده سر وز سرنبشت او بی‌خبر همیان او پرسیم و زر گوشش پر از طال بقا

گزارنده پیر کیانی سرشت گزارش چنین کرد از آن سرنبشت

کیست کز سرنبشت طالع من سرگذشتی به داور اندازد

از این دو برون نیستش سرنبشت اگر دوزخ جاودان گر بهشت

ز هر شاخی یکی مرغی، بگوید سرنبشت ما کی خواهد مرد امسال او، کی خواهد خورد دنیا را