سرای کهن

معنی کلمه سرای کهن در لغت نامه دهخدا

سرای کهن. [ س َ ی ِک ُ هََ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جهان. ( آنندراج ).

معنی کلمه سرای کهن در فرهنگ فارسی

جهان

جملاتی از کاربرد کلمه سرای کهن

بسی گذشت که آدم درین سرای کهن مثال دانه ته سنگ آسیا بودست
بخدائی که رخت عزت او در سرای کهن نمی گنجد
چنینست رسم سرای کهن سرش هیچ پیدا نبینی ز بن
چنان نامور مرد شیرین‌سخن به نوی بشد زین سرای کهن
نهالی مرا خاک توران بود سرای کهن کام شیران بود
سَرای کوچک (روسی: Сара́й Ма́лый) یک شهر میان‌سده‌ای (قرون‌وسطایی) در مرز میان اروپا و آسیا بود. سرای کوچک پایتخت اردوی نوقای و سرای کهن پایتخت اردوی زرین به‌شمار می‌آمد.
آیا درین سرای کهن باز نو شود در حق من تواتر بر و نوال شاه
چنین است رسم سرای کهن سکندر شد و ماند ایدر سخن
که بنیاد فرهنگ و پای سخن به کیوان زند در سرای کهن
چنین است رسم سرای کهن بنائی دگر کس نکرد از نوی