سرا بوستان

معنی کلمه سرا بوستان در لغت نامه دهخدا

سرابوستان. [ س َ ] ( اِ مرکب ) مقلوب بستان ( بوستان )سرا :
یکی حجره خاص از پی دوستان
در حجره اندر سرابوستان.سعدی.رجوع به سرابستان شود.

بستانسرای

هرگز نبرد ره به سرا بوستان گل الّا کسی که الفت با باغبان گرفت

یکی حجره خاص از پی دوستان در حجره اندر سرا بوستان

جز سرا بوستان او نکند کاروان امید منزلگاه

بساعتی که بر آراست دولتش ز سعود فگند طرح سرا بوستان روحانی

که سرا بوستان عمرش را موسم دی رسید و فصل خزان