سخته کمان

هرکجا سخته کمانی بود چست تیر داد انداخت و هر سو گنج جست

ترک این سخته کمانی رو بگو در کمان نه تیر و پریدن مجو

جان دوش مر آن مه را می گفت دلم خستی پیکان پر از خون بین ای سخته کمان من

دوش از شکم دریا برخاست یکی صورت و آن غمزه‌اش از دریا بس سخته کمان گشته

غمزه توست که مست آید و دل‌ها دزدد قصد جان‌ها کند آن سخت دل سخته کمان