سانگیر
جملاتی از کاربرد کلمه سانگیر
روآنگ جنوبی‌ترین آتشفشان در جزایر قوسی‌شکل سانگیر، واقع در شمال جزیره سولاوسی در اندونزی است. این آتشفشان جزیره‌مانند که دارای ابعادی ۴ در ۵ کیلومتری است و ارتفاع آن به ۷۲۵ متر می‌رسد سرتاسر تنگهٔ باریکی در جنوب غربی جزیره تاگولاندانگ را در بر می‌گیرد. بخشی از دهانهٔ قلهٔ آتشفشان چینه‌ای روآنگ از گنبد گدازه‌ای که از سال ۱۹۰۴ در آن جای گرفته است پوشیده شده‌است. فوران‌های انفجاری این کوه از سال ۱۸۰۸ به‌ثبت رسیده‌است که غالباً با تشکیل گنبد گدازه و جریان سنگ‌های آتشفشانی همراه است که منجر به آسیب‌دیدن مناطق مسکونی اطراف آن می‌شود.
بسیاری از فسیل‌های انسان راست‌قامت، متعلق به بازهٔ زمانی ۱٫۸ میلیون سال پیش تا ۱ میلیون سال پیش، در محدودهٔ جغرافیایی پراکنده‌ای از آفریقا در دریاچه تورکانا و تنگ الدوای، تا قفقاز در دمانیسی در گرجستان، در سانگیران در اندونزی، جاوهٔ مرکزی و جاوهٔ شرقی، ویتنام، چین در زوکودیان و شانکسی (نمونهٔ انسان لانتیانی) یافت شده‌است.
سومین کشتی، سانتا ماریا دل پارال، از اقیانوس آرام به سمت سانگیر در سواحل شمالی سولاوسی حرکت کرد، جاییکه کشتی در ساحل قرار گرفت و خدمه آن به شکل‌های مختلف توسط بومیان کشته یا به بردگی گرفته شدند. چهار بازمانده در سال ۱۵۲۸ توسط گروه اعزامی اسپانیایی آلوارو د ساودرا سرون که از مکزیک آمده بود، نجات یافتند.