سال سوم بعثت

بارى پيغمبر در سال سوم بعثت چنين كرد، اما پس از گذشت دهسال از آن ماجرا، و در روزى كه از انصار براى اقامه جامعه اسلامى بيعت مى گرفت ، ازجانشين خود نامى نبرد. زيرا كه اين امام از قبيله انصار نبود. و از آنجا كه اساس جامعه آنروزگار بر قبيله و قبيله گرايى بنا شده بود، از حكمت و دورانديشى بسى به دور بودكه پيغمبر از آنها براى كسى بيعت بگيرد كه از قبيله آنها نباشد. اين بود كه حضرتشپيغمبر از آنها براى كسى بيعت بگيرد كه از قبيله آنها نباشد. اين بود كه حضرتش درمورد بيعت با ايشان ، به همين اندازه بسنده كرد كه از آنها تعهد بگيرد كه در مورد حكومتو فرمانروايى با ولى امر بعد از او به نزاع و ستيزه برنخيزند.

تا زمانى كه پيامبر خارج از منزل خود كسى را به دين اسلام دعوت نكرده بود، كسى رابا او كارى نبود... تا اينكه در سال سوم بعثت آيه (و انذر عشيرتك الاقربين ) (شعراء / 214) بر او نازل شد، و پيامبر خويشان خود، بنى عبدالمطلب ، را بهمنزل خود دعوت نمود! آنگاه پس از صرف غذا، ايشان را به دين اسلام دعوت كرد وفرمود: چه كسى از شما مرا در اين كار يارى مى كند تا خليفه و وزير و وصى من باشد؟

اين دعوت در سال سوم بعثت صورت گرفت و نخستين بار بود كهرسول خدا آشكارا مردم ره به پذيرش اسلام فرا مى خواند و امام و پيشواى بعد از خودشرا به بستگان و خويشاوندانش معرفى مى كرد.