زیک

ای روبه پرحیلت، تا کی چو سگان جویی از بهر یکی من نان، دوری زیکی منان

من از اژدر و شیر ترسان نیم زیک دشت لشگر هراسان نیم

چر حر؟ نامداری که روز نبرد هراسان نگشتی زیک دشت مرد

زیک قطره خون آفریننده ام چنین کرد روشن چو بیننده ام

ز یک برادر کام جهانیان شیرین زیک برادر چشم جهانیان روشن

ساقی زیک پیاله خرابم بهار کو عمر دوباره داد شراب دو ساله ام

گر حکمتی آموخت زخم بود فلاطون ور حشمت جمشید زیک پرتو جام است

زیک سو زواره ابا سرکشان بیامد برون با سپاه گران

بنامیزد جز آن کلک سخن ساخت زیک نی تنگ ها شکر که پرداخت

گر صد یک از جمال تو در مشتریستی او را زیک جمال تو صد مشتریستی