زیبارخ

سودای سرو و گل را بردند از سر من رعناقدان نوخط زیبارخان ساده

جملگی زیبارخ و آراسته رخ ز دوده‌، گیسوان پیراسته

هر طرف زیبارخی شمشاد قد عناب لب رو به خاک افتاده از تیغ اجل بی‌برگ و بار

اگر زیبارخی رفت از کنارت از او زیباتر اینک ده هزارت

هر دم به من گوید رخش داری چو من زیبارخی هر دم بدو گوید دلم داری چو بنده چاکری