زیبا نگار

گر ببینی روی آن زیبا نگار ننگری در روی چون من صد هزار

چون قد رعنایت ای زیبا نگار من ندیدم سروی اندر بوستان

خواهم افکندن سر اندرپای آن زیبا نگار بو که گیرد دست من الحق نگاری بس خوشست

تو را با من ار زشت رویم چه کار؟ نه آخر منم زشت و زیبا نگار

عشق بازی راحتی هم باز ندهد زان قبل کان نکورویان و آن زیبا نگاران رفته اند

هست زیباتر ز دولت هست شیرین‌تر ز عمر عشق آن زیبا نگار و وصل آن شیرین پسر

چنین زیبا نگاری دل ستانی به رعنائی و خوبی داستانی

بازم از سر تازه شد سودای عشق یاد آن زیبا نگار آید همی

زیبا نگار نازنین رخ چون گل و بر یاسمین پاکیزه چون حور معین پیرایهٔ خلد برین

نگار من چو تو زیبا نگار بسیار است نگار سرو قد و گلعذار بسیار است