زغب

و شنيدم كه مى گفت : منزه است پرورد گار من هر چه هم كه بزرگ باشى نخواهى دانستكه پروردگارت كجا است ، چون شاءن او عظيم است و اين خروس دوبال در شانه داشت كه وقتى باز مى كرد از شرق و غرب مى گذشت و چون سحر مى شدبالها را باز مى كرد و به هم مى زد و به تسبيح خدا بانگ بر مى داشت و مى گفت :(منزه است خداى ملك قدوس ،است خداى كبير متعال ، معبودى نيست جز خداى حىّ قيوم ) ووقتى اين جملات را مى گفت ، خروس هاى زمين همگى شروع به تسبيح نموده بالها را بههم مى زدند، و مشغول خواندن مى شدند و چون او ساكت مى شد همه آنها ساكت مى گشتند.خروس مذكور پرهائى ريز و سبز رنگ و پرى سفيد داشت كه سفيديش سفيدتر از هر چيزسفيدى بود كه تا آن زمان ديده بودم و زغب (پرهاى ريز) سبزى هم زير پرهاى سفيدداشت آنهم سبزتر از هر چيز سبزى بود كه ديده بودم .