زرین سپر

بفکند از زخم شمشیرش فلک زرین سپر بشکند از سهم پیکانش قلم در دست تیر

شه سپهر چو زرین سپر کشد در روی به تیغ صبح و عمود افق جهان گیرد

نگه کن بدین ترگ و زرین سپر بدین پیل جنگی و این تخت زر

همه مرزبانان زرین کمر/ بلوچی و گیلی به زرین سپر

ز بس ترگ زرین و زرین سپر ز جوشن سواران زرین کمر

بدین گونه تا خور بر آورد سر برآمد به بالا چو زرین سپر

ز جوشن به پا مفرش انداختش ز زرین سپر سایبان ساختش

ز نیلی کمان چرخ زرین سپر گدا گشتی آماج تیر خطر

تا آفتاب چرخ چو زرین سپر بود تا خاک زیر باشد و گردون زبر بود

نگر تا چه مایه ستام بزر هم از ترگ زرین و زرین سپر

ز بس خود زرین و زرین سپر به گردن برآورده رخشان تبر