زر بار

چون فزاید می خوشبوی بکاهد غم دل چون‌ گشاید کف زر بار ببندد در آز

چهل گاو گردون ز زر بار کرد دو صد دیگر از دیبه انبار کرد

شاه کسری بهر تحسین بار دیگر گفت زه خازنش چون بار اول داد زر بار دگر

ز جود او چنان زر بار سنگ است که مار گنج را از گنج ننگ است

دست او را ز شغل زر باری هیچگه کس ندیده بیکاری

رخم دینار گون کرده ست تا من نیارم گفت زر باری ندارم