زبان ترکیبی

پس از فتح محمود غزنوی، یک زبان ترکیبی از لهجه‌های ترکی، فارسی، عربی و محلی در آسیای غربی ایجاد گردید که در نهایت به عنوان زبان اردو شناخته شد. این زبان به خط نست فارسی نوشته شده و با زبان هندی نیز تا حدوی شباهت دارد.

فارسی کویتی، همچنین با نام عَیَمی و گاهی عِیمی یک گویش در معرض انقراض از زبان فارسی است. این زبان ترکیبی از گویش‌های مختلف زبان پارسی و زبان اچمی است. زبان فارسی از ابتدای تأسیس کویت به خصوص در ناحیهٔ شرق شهر کویت دارای سخنور بوده‌است.

اقوام متی یا می‌تیس، در استان‌های مرکزی کانادا اسکان یافته‌اند و دارای نژاد دورگه مرکب از فرانسویان و ساکنان اولیه کانادا هستند. فرانسویان اولین و انگلیسی‌ها دومین دسته از خارجی‌هایی بودند که وارد کانادا شده و بخش‌هایی از کانادا را در سلطه خود گرفتند. اقوام متی دارای زبان ترکیبی بومی با فرانسوی هستند.

در قرن نوزدهم فیلسوفان طبقه‌بندی کلاسیک زبان‌ها را برطبق تک‌واژهایشان ابداع کرده‌اند. برطبق این گونه‌شناسی، بعضی زبان‌ها جدا شده‌اند و تک‌واژهای کمی دارند یا تک‌واژ ندارند. دیگر زبان‌ها ترکیبی هستند و کلماتشان منجر به تعداد زیادی جداشدنی می‌شوند درحالی‌که دیگر کلمات هنوز صرفی یا ترکیبی هستند، زیرا تک‌واژهای صرفی به یکدیگر ترکیب می‌شوند. این عمل منجر به یک تک‌واژ بی‌معنی می‌شود که چند بخش اطلاعات را منتقل می‌کند. مثل کلاسیک از یک زبان جداگانهٔ چینی است. مثال کلاسیک از زبان ترکیبی تُرکی است؛ هم لاتین و هم یونانی مثال‌های کلاسیک از زبان‌های ترکیبی‌اند.