ریزه چین

آب کوثر از مهرش جرعه نوش اشفاق است نار دوزخ از قهرش ریزه چین احراق است

ریزه چین خوان من ذرات و من چون آفتاب از شفق در خون زنم هر روز نان خویشتن

اگر به هند روم طوطیان ذخیره کنند جهان شکر از ریزه چینی خوانم

بر در مطبخ تو از انجم آسمان ریزه چین خوان باشد

قانع به ریزه چینی انجم نیم چو ماه از خوان آفتاب، لب نانم آرزوست

جمعی که دل به ملک سلیمان نداده اند چون مور ریزه چینی خوان تو می کنند